گیاه درمانی قدیمی ترین و جدید ترین نوع درمان در جهان۱۱ شهریور ۱۳۹۴
استفاده از گیاهان دارویی در درمان بیماری ها و در بحث پیشگیری از بیماری ها نقش بسیار پررنگی در سیستم طب بین المللی دارد که دارای سابقه بسیار کهن است. تقریباً همه گیاهانى که به عنوان ادویه براى رنگ و طعم دادن به غذا استفاده مى شوند خواص درمانى دارند ولى شمار گیاهان دارویى خیلى بیشتر از شمار گیاهان مصرفى در آشپزى و در تولید محصولات آرایشى و بهداشتى است.
این روش چگونه عمل می کند؟
امروزه بى تردید مى دانیم که گیاهان موجوداتى زنده و پویا و فعال هستند و در همه ساعات شبانه روز در حال جذب، تبدیل، ساختن، مصرف و پخش مواد متعدد درون اندام هاى خود مى باشند، و از خورشید و ماه و شاید دیگر سیارات منظومه شمسى تأثیر مى گیرند. این واقعیت به ما مى گوید که براى دسترسى به بیشترین تمرکز ماده اى گیاهى، یک زمان مطلوب وجود دارد. ماده مورد نیاز ما در گیاه درمانی برخى اوقات بیشترین تمرکز را در برگ ها و در برخى اوقات دیگر در ریشه یا گل هاى گیاه دارد.
یکى از اساسى ترین اصول طب گیاهى این است که رابطه هر انسان با گیاهانى که در محیط زندگى او مى رویند. طب گیاهى مى گوید گیاهانى که در محیط زندگى هر انسان مى رویند بیشترین احتمال را براى درمان بیمارى هاى او دارند.
روش اجرا چگونه است؟
گیاه درمانگر ممکن است براى اطمینان یکى از روش هاى مدرن را که معمولاً براى کمک به تشخیص بیمارى به کار گرفته مى شوند چون آزمایش خون، ادرار، اشعه ایکس، یا پاتالوژى را به کار گیرد، گرچه گیاه درمانگران ورزیده معمولاً از هیچ یک از آنها استفاده نمى کنند زیرا در پایان شنیدن تاریخچه زندگى بیمار نوع بیمارى او را تشخیص داده اند.
هر شخص بیمار دارویى خاص خود دریافت مىکند که مقدار و تنوع و ترکیبش را گیاه درمانگر با در نظر گرفتن وضعیت و نیاز او تعیین کرده است. اصل مهم روش گیاه درمانگر بازگرداندن تعادل طبیعى به کل بدن بیمار است نه تیمار علائم بیمارى او.
چه انتقاداتی به این روش وارد است؟
چون بسیارى از داروهاى گیاهى علائم بیمارى را به سرعت رفع مى کنند بیماران ناآگاه این تغییر را درمان اصلى مى پندارند. البته برخى بیمارى هاى حاد چون عفونت آپاندیس را که نیاز به جراحى فورى دارد نمى توان با داروهاى گیاهى درمان کرد، اما اطباى طب گیاهى مى گویند که حتى چنان پدیده هاى بدخیم اگر زود تشخیص داده شوند با مصرف داروهاى گیاهى بهبود مى یابند.
فلاسفه روزگار باستان باور داشتند که طبیعت داروهاى گیاهى یا معدنى مناسب هر بیمارى را خلق کرده است و اگر ما آن دارو را نمى یابیم نقص از طبیعت نیست. گیاه درمانى بهترین نتایج را در آدم هایى مى دهد که از نبود تعادل انرژی ایى مولود زندگى شهرى بیمار شده اند، و اگر بیمار شیوه زندگى اش را به گونه اى اصلاح کند که به حالتى طبیعى تر بازگردد آثار درمانى واقعاً خوب تولید خواهد کرد. گیاه درمانى براى آدمى که دلخوش یا معتاد به مصرف انواع مسکن ها و آنتى بیوتیک ها و آرامبخش هاى عصبى شیمیایى و مصنوعى است، اضافه وزن دارد، سیگار یا مواد مخدر چون الکل یا حشیش یا تریاک یا کوکائین مصرف مىکند، خورد و خوابش غیرطبیعى و غیرمعقول است، فعالیت بدنى قابل توجه ندارد، و هواى آلوده شهرى بزرگ را تنفس مىکند معجزه نمىکند.
درمانگر طب گیاهى بیشتر با مردمى سر و کار دارد که از نبود تعادل بین انسان و دنیاى گیاهى او رنج مىبرند. و طبیعى است که بخش عمده توجه او متمرکز بر تغذیه است.