زنیان گیاهی میکروب کش

زنیان از قدیم به عنوان ادویه و نگهدارنده ی مواد غذایی مورد استفاده بوده است؛ همچنین در تهیه ی پودر کاری، ترشی جات، بیسکویت و مواد خوراکی دیگر به کار می رود. همچنین از آن به عنوان ضد قارچ پوستی و ضدنزله ی تنفسی می توان استفاده کرد.

گیاه شناسی

میوه ی زنیان کوچک، بیضوی ، به رنگ قهوه ای مایل به زرد و دارای بویی شبیه بوی تیمول است. روی میوه ی آن، خطی طولی و نخی شکل، به رنگ روشن تر و دو تار نازک تک سلولی مشاهده می شود، به طوری که بعضی از آنها کوتاه و مخروطی و برخی دیگر دارای یک قسمت متورم در انتها هستند.

قسمت مورد استفاده ی این گیاه، میوه ی آن است که زنیان نیز نامیده می شود. محل رویش این گیاه در ایران بلوچستان ، تبریز، اصفهان، خوزستان، فارس، کرمان و خراسان است.

طبیعت
طبیعت زنیان گرم و خشک است.

ترکیبات شیمیایی

میوه ی این گیا اسانسی دارد که مقدار نسبی آن برحسب محل رویش گیاه متفاوت است. این اسانس، از میوه ی این گیاه تحت اثر بخار آب به دست می آید، که به اسانس «آژوآن» شناخته می شود.

خواص درمانی

بیماری های معده و کبد را رفع می کند.
مقوی معده و بادشکن است.
ضداسپاسم و ضددرد است.
سموم بدن را دفع می کند.
ضد تهوع و استفراغ است.
ناراحتی های گلو، سرفه و روماتیسم را از بین می برد.
مقوی قوه باه است.
ضد کرم و میکروب کش است.
مدر و قابض است.
ضد سرفه است.
درد حاد شکم، قولنج و سوء هاضمه ای که ناشی از ضعف و کمی نیرو باید را برطرف می کند.
وبا را درمان می کند.
از رایحه ی این گیاه که از آن میوه به دست می آید، در دهان شویه ها و خمیردندان ها استفاده می شود.
درمان امراض ریه و ضدسرماخوردگی ، ضد تب و ضدیبوست است.
خلط آور و تقویت کننده معده است.
گرفتگی گوش را رفع می کند.
برای ترک اعتیاد مواد مخدر مفید است.
ضد سکسکه است.
برای بیماری های عصبی مفید محسوب می شود.

مقدار و دستور مصرف
دم کرده : دو تا چهار گرم، روزی سه بار به صورت دم کرده مصرف شود.
عصاره خشک : عصاره خشک دانه های زنیان را می توان روزانه به مقدار ۱۲۵ میلی گرم مصرف کرد.
عصاره مایع (تنتور): از عصاره مایع زنیان می توان روزانه تا شش میلی گرم مصرف کرد.

منبع : مجله نیک و نو – شماره ۲۵

by