خواص درمانی زرشک

ریشه و پوست ساقه زرشک ، از داروهای تلخ در گیاهان دارویی بشمار آمده، اثر مقوی، صفرابر و مسهلی به مقادیر نسبتا زیاد دارند. آنچه که از نظر درمانی دارای ارزش است، پوست ثانوی ریشه و ساقه می باشد که هر دو از مقوی های تلخ بشمار آمده، اثر تصفیه کننده خون، ضدعفونی کننده و کمی مسهلی دارند. در زمان قدیم، برای آن اثری شبیه پوست گنه گنه قائل بودند و به همین علت آنرا به نام quinoide در بعضی نواحی می نامیده اند.

به گفته مجموعه عرقیات گیاهی افشار:
پوست ریشه و ساقه زرشک را در بی نظمی های عمل دستگاه گوارش که منشا کبدی یا کلیوی داشته باشد، همچنین در سوء هضم های مزمن که با بی اشتهایی همراه باشد، امتلاء معده، یبوست، قولنج های کبدی و کلیوی، زردی، یرقان، تبهای صفراوی، نقرس، رماتیسم، تب های عفونی، تیفوئید و خونروی هائی که در فواصل قائدگی رخ می دهد، بکار می برند.

بعضی از پزشکان قدیم ایتالیا، بربرین و همچنین پوست ساقه زرشک را در رفع ورم طحال ناشی از بیماری مالاریا موثر دانسته و معتقدند که چون با مصرف آن، فشردگی در نسج طحال بوجود می آید، میکروب مالاریا از این عضو، به سمت جریان خون رانده می شود و با این وضع سریع تر تحت اثر کینین قرار گرفته و بیمار در مدت کوتاه تری بهبود حاصل می کند و چون اثر مفید بر روی سیاهرگها و رفع التهاب آنها دارد، در درمان بواسیر و واریس موثر واقع می شود.

برگ زرشک، دردیسانتریهای مزمن، آب آوردن انساج و در اسکوربوت( عوارض ناشی از فقدان ویتامین C در بدن) مصرف می شود. زیرا جویدن برگ، باعث سفت شدن لثه دندان در بیماری اسکوربوت میگردد. دم کرده برگ زرشک، در آنژین (بصورت غرغره)، نتایج خوب می دهد بعلاوه از آن در شستشوی زخم ها و اولسرها، نتیجه خوب حاصل می شود.

از میوه زرشک ،که اسیدهای فراوان دارد، نوعی لیموناد در سابق تهیه می نمودند که در تبهای عفونی، تیفوس، و دیسانتری مورد استفاده قرار می گرفته است.

از میوه زرشک، به علت طعم ترشی که دارد، در تهیه شربت و مربا استفاده بعمل می آورند بعلاوه در اغذیه مصرف می شود.اگر مخلوطی به نسبت مساوی از زرشک، برگ غان، اربز یا ابرسک و افسنطین تهیه نمایند، مقدار کم آن در رفع بیماری های کبدی اثر قاطع خواهد داشت.

by